Historia Rapu.

Przestawię Wam skrótową historię rapu, skąd się wziął, kto go reprezentował i jakie modyfikacje przechodził przez lata, mam nadzieję, że Was to zainteresuje

Muzyka rap wywodzi się z kultury i obyczajów kontynentu afrykańskiego. W wioskach był zawsze obecny człowiek, który opowiadał, m.in. o historii plemienia, opowieści jego były wypowiadane w rytm bębnów, albo klaskania. Tacy ludzie byli bardzo cenieni w plemieniu, dostarczali rozrywki oraz edukowali ucząc historii.
Stąd właśnie wziął się styl The Donzes oraz Griots, który był mówiącym śpiewem mającym na celu obrażanie młodych par małżeńskich oraz wyśmiewanie władców, był on praktykowany przede wszystkim w Nigerii oraz Gambii.
Zaczęto go wykorzystywać później do potyczek słownych między mieszkańcami wiosek, polegających na obrażaniu i ośmieszaniu przeciwnika.
Właśnie taki był początek popularnych w dzisiejszych czasach dissów

Jedni z pierwszych

Rap jako styl muzyczny. bliższy obecnemu, powstał na początku lat ’70 w kryminogennych środowiskach południowego Bronxu.
Rap umożliwił czarnoskórej, buntowniczej młodzieży przestawienie swojego punktu widzenia i swojego zdania. Stał się bardzo silnym i niebezpiecznym narzędziem protestu.
Od początku styl ten kojarzony był z tzw. twórczością ulicy. Początkowo muzyka ta egzystowała w mieszkaniach i domach ludzi. Którzy ją tworzyli. Z czasem jej zasięg poszerzył się wychodząc na ulice, stacje metra, wreszcie do klubów Bronxu takich jak: Savoy Manor Ballroom, Ecstasy Garaże, Club 371, The Disco Feler oraz T-Connection. Źródła Amerykańskie podają, że człowiekiem od którego zaczyna się historia rapu był Pete DJ Jones.

Następnie zadebiutował skład Grandmaster Flash & The Furious Five nagraniem ‘The Message’, które zostało uznane za pierwszy „reportażowy” numer, na który szybko zareagowały amerykańskie media oraz tygodniki polityczne. Skład tworzyło pięciu raperów: Melvin ‘Melle Mel’ Clover, Anny ‘Kid Kreole’ Glover, Eddie ‘Mr. Ness’ Moriss, Guy ‘Rahiem’ Williams i Keith ‘Cowboy’ Wiggins, oraz twórca pokładów i producent Joseph ‘Grandmaster Flash’ Saddler.
Skład przedstawił szerszej publiczności lekkie w odbiorze i przeznaczone przede wszystkim do tańca nagrania, jak i utwory o ważnych treściach społecznych (np. ‘Freedom’, ‘New York, New York’ ). Następnie nastąpił rozpad składu po odłączeniu się Grandmaster Flash’a, w 1988 roku nastąpiła reaktywacja i zostało wydana płyta „On the Stnenght”.

W okresie wielkiego tryumfu singla ‘The Message’ swoją karierę rozpoczynał Bambaataa Kahyan Aasin, zwany Africa Bambaataa – również ważna postać w rapie. W obliczu narastającej przemocy płynącej ze strony młodocianych gangów raper założył w 1974 roku organizację Zulu Nation. Kierując się ideą: Zamiast zabijać na ulicach, lepiej powalczmy na rymy. Skupiał wokół siebie młodych pasjonatów sztuki rymowania, graffiti oraz break dance.
Jego pierwsze nagrania zwróciły uwagę słuchaczy także niecodziennym brzmieniem ( zaczął do pokładów dodawać sample). Nagrania z pierwszych lat działalności Bambaaty zostały zebrane w całość i w 1986 roku wypełniły debiutancki album ‘Planet Rock – The Album'.

Moda na złote łańcuchy

Africa Bambaataa i Grandmaster Flash wywarli ogromny wpływ na twórczość zespołów typu Run D.M.C. i Public Enemy. Run D.M.C. powstało w 1982 roku w Nowym Jorku w składzie: Joseph ‘Run’ Simmons, Darryl ‘DMC’ McDaniels oraz DJ Jason ‘Jam Master Jay’ Mizell.
W pierwszych latach działalności utwory Run D.M.C. pozostawały pod silnym wpływem twórczości Africa Bambaataa i Grandmaster Flash’a, jenak na płytach ‘King of Rock’ (1985) oraz ‘Rising Hell’ (1986) składowi udało się odświeżyć rap dzieki wprowadzeniu elementów stylu heavy metal.
Murzyńska społeczność Stanów Zjednoczonych znalazła odzwierciedlenie własnych problemów oraz potwierdzenie wartości i tożsamości narodowej. Skład wprowadził również nowy styl ubierania się, czyli noszenie złotych łańcuchów oraz tenisówek bez sznurówek.

‘Gangsta’ Rap

W drugiej połowie lat 80 bardzo mony stał się styl propagowany głównie przez przedstawicieli Zachodniego Wybrzeża USA - ‘gangsta’ rap ( jest to termin wymyślony przez dziennikarzy, przez artystów częściej określany jako rap realistyczny). Do najsłynniejszych ośrodków gangsta rapu tamtego okresu można zaliczyć miasto Compton i słynną dzielnicę Los Angeles – South Central.
Płyty nagrywane przez gangsta raperów zaczęły sprzedawać się w milionowych nakładach. Teksty opowiadały głównie o znanych im oświadczeniach i dotyczyły przeważnie spraw ulic i miasta. Za pionierskie nagranie gangsta rapu uważa się pochodzący z 1986 roku utwór ‘PSK- What Does It Mean?’ w wykonaniu Schooly’ego D z Filadelfii. Mianem pierwszego albumu gangsterskiego amerykańscy dziennikarze ochrzcili LP ‘Criminal Minded’ (1987) grupy B.D.P, w skład której wchodzili KRS One i Scott La Rock, niedługo po wydaniu debiutanckiej płyty DJ Scott La Rock został zastrzelony na ulicy, kiedy usiłował załagodzić spór dwóch nastolatków o dziewczynę.

Jednak to dopiero słynna gangsterska klika Niggaz With Attitue (N.W.A) okazała się najbardziej bezpośrednią, wyjątkowo realistyczną i brutalną formą rapu. W skład weszli: Dr. Dre, Eazy E, Ice Cube, MC Ren oraz DJ Yella.
Liryczny obraz panującej w gettach nędzy, przestępczości i brutalności trafił do wielu milionów fanów na całym świecie. Za sporawą nagrania ‘Fuck The Police’ (1988) składowi zabroniono koncertów w niektórych miastach USA.
Po wydaniu w 1991 roku albumu ‘Niggaz 4 Life’ i ogromnego sukcesu jaki oniósł ten LP, w N.W.A coraz częściej dochodziło o konfliktów ( Dr. Dre kawałku ‘ The Chronic’ ostro pojechał po Eazy E, za którym byli MC Ren i J Yella. Eazy E nie pozostając dłużnym puścił w obieg mini album ‘It’s On (Dr. Dre) 187um Killa’. Jedynie Ice Cube olał wszystkie konflikty, jednak kumple nie puścili płazem wszystkich wcześniejszych oszczerstw i zadedykowali mu utwór „Message to B.A.’

Z biegiem czasu język utworów rapowych stał się coraz bardziej wulgarny, a mniej opisowy. Nie trzeba było władać angielskim, żeby zrozumieć o czym chłopaki nawijają najczęściej. Pikantne teksty, okładki i klipy z udziałem czarnych dupci były niejako proroczą wizją drogi, którą obierze w XXI wieku rap. Rap, który już dawno wyszedł poza granice murzyńskich gett, stał się teraz najbardziej znienawidzonym i niepożądanym towarem na rynku amerykańskim. Ataki płynęły od rodziców dzieci słuchających tej muzyki, od polityków , organizacji kobiecych oraz agencji rządowych. W rezultacie zakazano nieletnim sprzedaży płyt mogących mieć negatywny wpływ na kształtowanie ich psychiki i przedstawiających demoralizujące wzorce postępowania.
Sytuacje pogarszały także wybuchające od czasu do czasu gangsterskie porachunki na koncertach rapowych. Cała nagonka spowodowała jedna, iż popyt na cenzurowane nagrania zamiast zmaleć wzrósł, o rapie zaczęto więcej mówić w ogólnokrajowych mediach, a sklepikarze ‘zakazane płyty’ sprzedawali często spod lady.
Doszło nawet do tak skrajnej sytuacji, iż nieustannie atakowana (lirycznie) przez raperów policja postanowiła odpowiedzieć na ataki inaczej, niż pałką. Na początku 1992 roku w Detroit uformowała się grupa rapowa Out Cold Cops, w skład której weszli wyłącznie sami policjanci :shock:

Początkowo większość widziała w rapie tylko drobne, niegroźne wydarzenia, chwilową modę, która prędzej czy później minie. Jednak rap zdominował muzykę popularną, zdobył bardzo szerokie grono zwolenników na całym świecie. Przykładem nieśmiertelności rapu jest magazyn The Source, który od 1988 roku wydawany jest do dziś.

Teksty zaczęły wykraczać poza dotychczasowy miniświatek.

W twórczości składów rapowych z końca lat 80 i wczesnych 90 można dopatrzyć się z jednej strony silnego powiązania ze sprawami ulicy, z drugiej natomiast z korzeniami czarnej społeczności, jej kulturą i czarną dumą.
Public Enemy ze swoim repertuarem wybiegło daleko poza sprawy ulicy, dotykając najwyższych szczebli władzy w Stanach Zjednoczonych. Większość raperów w tekstach nie wykraczało dotychczas poza swój własny mały światek: Dzielnicę, czy miasto. Public Enemy mówiło o całej czarnej Ameryce. Skład miał bardzo duży wpływ na kształtowanie świadomości społecznej swoich słuchaczy.

Rap od samego początku był powiązany z życiem w biednych, murzyńskich dzielnicach amerykańskich miast. Takie grupy jak Public Enemy, czy Run D.M.C. miały bez wątpienia bardzo duży wpływ na politykę i kształtowanie świadomości młodych odbiorców i to nie tylko w obrębie USA. Muzyka rap nie wychodziła początkowo poza granice murzyńskich slumsów i ściśle była związana z kulturą czarnych Amerykanów. Dziś rap nie jest już kojarzony tylko i wyłącznie ze Stanami Zjednoczonymi. Z początkiem lat 90 rap rozpoczął swój podbój świata.